بیشتر از یک ماه بود نمی توانستم وارد پارسی بلاگ شوم و عصبانی که باز این یکی تو زرد از کار در آمد ولی نگو که داشتند بهسازی می کردند.خب!مشکل که نباید برای کاربر ایجاد کنند.به هر حال رفتم بلاگ اسکای. حالا هردو جا مثل هم می نویسم  تا اگر ایرادی پیش آمد یک جا را داشته باشم.این هم از ایران و اینترنت ایران ماست دیگر!

این مطلب هم قدیمی است و تکراری ولی اینجا هم نوشتمش. ان شا الله بعدا مطالب موعود را خواهم نوشت.

راستی محیط پارسی بلاگ را دوست دارم.حس صمیمیت به آدم می دهد ولی کاش سرعتش را هم یک کمکی بهتر کند تا ما این قدر علاف نشویم.

==========================================================

گویا همان طور که در این 12-13 سال دانشجویی خانه به دوشی نصیب من شده است، در وبلاگ نویسی هم خانه به دوشی قسمتم شده است. نمی دانم من پر توقعم یا این وبلاگهای ایرانی مشکل بالا آمدن دارند. پرشین بلاگ را چند سالی است رها کرده ام و رفته ام سراغ بلاگفا و بعدش میهن بلاگ. ولی چون آنها هم رضایت بخش نبودند .در پارسی باکس بلاگ به ثبت رساندم که قربانش بروم. دیدم پارسی بلاگ آمده و محیطی کمتر شلوغ و پر از بددهانیهای رایج در وبلاگها (چه نویسنده و چه بازدید کننده) دارد جذب آن شدم و نوشته هایم را از بلاگفا به آن منتقل کردم و خاطرات این دوران را در آن دنبال کردم. که بعد از مدتی کیفور شدن مدتی است حسابی از دماغم در آمده است و حتی سایت اصلی پارسی بلاگ را هم نمی توانم باز کنم.برای همین بلاگ اسکای را می آزمایم ان شا الله که گوش شیطان کر و چشمش کور از این خانه به دوشی به در آیم(ناگفته نماند که در وبلاگ صرفا علمیم رو سفیدم کرده است). و اما ادامه نوشته های وبلاگ قبلیم که در صورتی که بتوانم به آن سایت گرامی وارد شوم به اینجا منتقل خواهد شد:
خیلی وقت است که فرصت نشده است یا بهتر است بگویم دل و دماغی نبود که چیزی بنویسم. خوب فعلا که دماغی مانده است چند کلامی می شود نوشت پیش از آن که دوباره اثرات این هوای دمدمی و متغیر المزاج کره روی اعصابم راه برود. فصل گرما و بارانی کره هر دو با هم شروع شده است و تا آخر شهریور ادامه خواهدداشت.البته اوج گرما و رطوبت در امردادماه است که هنوز اندکی مانده است.به سلامتی پشه ها به شدت مشغول مکیدن خون مردم هستند و همین دیشب طوری دست و پاییم را کبود کردند که از گر گرفتگی آن از خواب پریدم. این ریزها که از توری رد می شوند بدجوری آدم را داغ می کنند.راستی آنجای شما چه خبر؟

در این 2-3 ماه گذشته به رغم این که زیاد مطلب بود که بنویسم و عکس و فیلم بارگذاری کنم خب به همان دلیل قبلی نشد و ان شا الله اگر عمری بود و حالی انجام خواهد شد. می شود مراسم بزرگداشت مولانا جلال الدین بلخی و سماع صوفیان در دانشگاه، سمپوزیوم بیوتکنولو‍‍ژی گیاهی، مراسم روز دانشگاه خودمان،جشنواره غذای کایست،روز بلوغ کره ای ها در دانشگاه و افتتاح رسمی مرکز اسلامی دجون که دیروز شنبه بود و افرادی دعوت شدند از فدراسیون مسلمانان کره و سفارت خانه های اسلامی که بعید می دانستم بیایند و ... که بعدا خبروشرحش را خواهم داد.

راستی این سریال مدار صفر درجه را هم چند قسمتی دانلود کردم و دیدم.به جز قسمت اولش که ساده نتیجه گیری می کردند و برخی قسمتهایش که شعاری بودنش مشخص است سریالی منطقی و دور از تعصب ولی هدفمند است که به قولی از آن " خوشمان آمد". این شعر تیتراژ پایانی اش هم که بدجوری به دلم نشسته است. چرایش را نمی دانم.شاید نوعی احساس نزدیکی به شخصیت اولش دارم و یا ... باری به هر جهت کار دل است و دل هم که حساب کتاب و دلیل و منطق سرش نمی شود. خصوصا این بیتش اگر اشتباه نکنم:
وقتی که من عاشق شدم شیطان به نامم سجده کرد
آدم زمینی تر شد و عالم به آدم سجده کرد
آهنگش را هم پیوست می کنم امیدوارم که خوشتان بیاید.

                                         تیتراژ پایانی سریال

داشت یادم می رفت. این رادیو اف.ام "ام.بی.سی" شهر ما هم دارد دیوانه ام می کند. جدای از این که سر و صدای زیادش گاهی باعث می شود کارم را خراب کنم و نتوانم تمرکز کنم ایرانی سلام ... گفتنش بیشتر شده است. هم نمی فهمم دقیقا چه می گوید هم می دانم. .. هایی را که فاکس نیوز و سی.ان .ان می خورد را قرقره اش می کند. چطور می دانم؟معلوم است یک بار از دکتر پرسیدم این چرا این قدر ویز ویز می کند.ایران ایران می کند؟ گفت : در مورد بمب اتم شما! خبر می دهد. و حالا هم لابد شدت گرفته است این حرف ها .خب اینها نگویند کی بگوید.بعد از اسراییل آخرین ایالت آمریکا هستنددیگر.کشوری که فرماندهی ارتش و اختیار دار جنگ و صلحش آمریکا باشد و آمریکاییها حتی آمریکاییهای عادی مزایای خاص خود را دارند(می گویند کافی است اینجا کله بور باشی تا همه کار بتوانی بکنی) ، که نمی تواند ادعای استقلال کند. اف .تی.ای هم که عملی بشود یعنی کره فاتحه مع الصلوات. خوب به من چه!
این هم بگذرد